Güvercin ile Karınca
Bir zamanlar, yemyeşil ve huzurlu bir ormanda küçük bir karınca yaşardı. Adı Kara idi. Kara her sabah erkenden yuvasından çıkar, ormanın dört bir yanını dolaşıp yiyecek arardı. Yuvası için çalışmaktan hiç yorulmazdı. Yaz mevsimi geldiğinde, orman renk cümbüşüyle dolup taşardı. Çiçekler açar, kuşlar cıvıldar, arılar bal yapmak için çalışırdı.
Bir sabah, Kara yine yiyecek aramak için yola koyuldu. Hava sıcak ve güneşliydi. Ormanın derinliklerine doğru ilerlerken, susadığını fark etti. Bir nehrin kenarına geldi ve su içmek için kenara yaklaştı. Ancak nehrin akıntısı çok güçlüydü ve Kara dengesini kaybedip suya düştü. Akıntı onu hızla sürüklemeye başladı. Küçük karınca, nehrin kenarına ulaşmak için çırpınıyor, ama başarılı olamıyordu.
O sırada, bir ağacın dalında oturan beyaz bir güvercin, Kara'nın zor durumda olduğunu fark etti. Güvercin, Kara'nın nehirde sürüklendiğini görünce hemen harekete geçti. Hızla bir yaprak koparıp nehrin üzerine bıraktı. Kara, yaprağa tutunarak kendini suyun yüzeyinde tutmayı başardı. Yaprak sayesinde nehrin kenarına ulaşabildi. Kara, canını kurtardığı için çok mutluydu. Güvercine dönerek, "Beni kurtardığın için teşekkür ederim, sevgili güvercin. Bir gün ben de sana yardım edeceğim," dedi. Güvercin, "Önemli değil, dostum. İhtiyacı olan birine yardım etmek her zaman güzeldir," diye cevap verdi.
Günler geçti, yaz yerini sonbahara bıraktı. Kara her gün çalışmaya devam etti. Bir gün, ormanda yiyecek ararken ilginç bir şey fark etti. Büyük bir avcı, elinde ağ ve yayla ormanda dolaşıyordu. Avcı, bir güvercini gözüne kestirmişti ve onu yakalamak için pusu kuruyordu. Kara, avcının niyetini anladı ve hemen harekete geçti. Avcının ayaklarına tırmanıp onu ısırmaya başladı. Avcı, acıyla bağırdı ve dengesini kaybederek yere düştü. O anda, güvercin durumu fark etti ve hızla uçarak oradan uzaklaştı.
Güvercin, avcının tuzağından kaçmayı başardıktan sonra tekrar ağacına geri döndü. Avcının neden dengesini kaybettiğini merak ediyordu. Bir süre sonra Kara'nın yanına geldiğini gördü. Güvercin, "Sevgili karınca, sanırım beni yine kurtardın," dedi. Kara gülümsedi ve "Evet, dostum. Sana yardım edebildiğim için çok mutluyum. Sen de beni kurtarmıştın, şimdi borcumu ödedim," dedi.
Güvercin ve Kara, o günden sonra çok iyi dost oldular. Birbirlerine her zaman yardım ettiler ve ormanda huzur içinde yaşadılar. Diğer hayvanlar da onların dostluğundan ilham aldı ve birbirlerine yardım etmeye başladılar. Orman, her zamankinden daha huzurlu ve mutlu bir yer haline geldi.
Hikayenin Dersi: Küçük de olsak, yardımlaşarak büyük işler başarabiliriz. İyilik yaparsak, bir gün o iyilik bize geri döner. Bu yüzden her zaman yardımsever ve iyi kalpli olmalıyız. Unutmayın, gerçek dostluk ve iyilik hiçbir zaman karşılıksız kalmaz.
Görüşlerinizi yoruma yazabilir misiniz?